วัดหัวสำโรง เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลหัวสำโรง อำเภอแปลงยาว จังหวัดฉะเชิงเทรา มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ 20 ไร่ 2 งาน 35 ตารางงวา ปัจจุบัน อาจารย์ พระสุทิน (พระแบ) ปณฺณภาโร เป็นเจ้าอาวาสวัดวัดหัวสำโรงประกาศการตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2470 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2471[1] จากการสำรวจสันนิษฐานว่า บริเวณวัดหัวสำโรงเป็นชุมชนที่มีอายุอยู่ในสมัยรัตนโกสินทร์ อาจเป็นชุมชนที่เป็นทางผ่านไปยังพานทอง พนัสนิคม และพนมสารคาม เป็นเส้นทางเดินเลียบชายทุ่งมาแต่สมัยโบราณ วัดและศาลาการเปรียญ ซึ่งประชาชนร่วมกันสร้าง ส่วนใหญ่เป็นเงินของ นายต่วน นางสอน ได้มีใจศรัทธาสร้างศาลาการเปรียญหลังแรก เมื่อ พ.ศ. 2467 ต่อมา ตาต่วน ศักดิ์ประศาสน์ นางสอน โสมเมา ถวายที่ดินให้วัดอีกจำนวนหนึ่งด้วย และโรงเรียนหลังเก่า อาจารย์จุ้ย ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัด ได้ร่วมกับประชาชนทั่วไป รวมทั้งยายบุญมี ตาต่วน ศักดิ์ประศาสน์ นางสอน โสมเมา ได้สร้างโรงเรียนหลังแรกซึ่งเป็นอาคารชั้นเดียวทรงสูง เสารอย สามารถโยกเคลื่อนย้ายได้อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่ อุโบสถมีกำแพงล้อมรอบ ตัวกำแพงทำเป็นรูปลิงแบกเรียงรายตลอดแนวทั้ง 4 ด้าน หน้าบันมีลวดลายไทยลงรักปิดทอง หลังคามีคันทวยรองรับประดับกระจกสี บานประตูหน้าต่างเป็นไม้สลักลายต่าง ๆ คือบานประตูสลักเป็นภาพยักษ์และเทวดายืนคู่กัน หน้าต่างเป็นรูปเทพนม พระประธานในอุโบสถเป็นศิลปะรัตนโกสินทร์ และมีศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ ศาลาอเนกประสงค์ เป็นต้น[2]